Runway Run

MAF, HEEL MAF   Weifelend sta ik met mijn hardloopschoenen in mijn hand. Het waait, windkracht 2. Dus 2 te hard. Het miezert. Dus te nat. Dus… koffie?   Zuchtend wurm ik me toch in de schoenen. Trek de rits van mijn jack dicht en activeer strava: iedere stap is er 1.   Ik ga. Ik moet wel. De uitdaging wacht. De uitdaging van 10 km hardlopen. En degene die mij kennen, weten dat ik nou niet echt de bouw van een marathonloper heb. Zo’n ascetisch, graatmager, spierkabelig lijf. Neen.   Of ik ascetisch wil worden? En graatmager? Ach nee. Daarvoor loop ik me echt niet het snot voor de ogen. Ik ga voor maf. Ja MAF.   Ik ren om geld binnen te harken om de levenreddendevluchten van de MAF mogelijk te blijven maken.   En jij? Jij mag op de bank blijven zitten. Vooruit, dan loop ik mijn ‘marathon’. En het enige wat je hoeft te doen is te zorgen dat ik niet voor niks loop: Dus doneer en laten we samen zorgen dat het streefbedrag van 2000 euro gehaald wordt!   Hijgend struikel ik mn huis weer binnen. Schop de schoenen uit. En check mn tijd. MAF.